Ο νεωτεριστής αρχηγός του ΠΑΣΟΚ που είχε προμετωπίδα την «ανοιχτή διακυβέρνηση», την «Διαφάνεια» και τις «Δημοκρατικές διαδικασίες», ο παγκοσμιοποιημένος πολιτικός που θα μπόλιαζε με μια νέα φιλοσοφία την δημόσια ζωή, που θα την οδηγούσε μακριά από τις αυταρχικές, μικροπολιτικές, στενόμυαλες, βαλκανικές συμπεριφορές των προκατόχων του (του πατέρα του μη εξαιρουμένου), τείνει να γίνει ο κατεξοχήν εκφραστής της θεσμικής παραβατικότητας - χωρίς εισαγωγικά η λέξη - αφήνοντας σοκαρισμένους τους βουλευτές και τα στελέχη του κόμματός του και προβληματισμένους τους πολίτες.
Ανέτοιμος για το μεγάλο έργο που κλήθηκε να επιτελέσει, δείχνει να υπολείπεται από την σφαιρική και διεισδυτική γνώση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, αλλά και αυτών που η διακυβέρνησή του της προσθέτει. Συνομιλητές του κ. Παπανδρέου είναι οι ισχυροί της γης, οι διεθνείς προσωπικότητες των μεγάλων διεθνικών και υπερεθνικών οργανισμών, οι διανοούμενοι αστέρες της κεντροαριστεράς και των καθηγητικών εδρών («τρεις καθηγητές και η πατρίδα εχάθη» που΄ λεγε και ο άλλος). Χώρος του τα μεγάλα φόρουμ, τα διεθνή αεροδρόμια, ο κοσμοπολίτικος προσανατολισμός και - ίσως- η καλλιέργεια ενός φωτογενούς προφίλ και των κατάλληλων διασυνδέσεων, που θα του επιτρέψουν στο πλήρωμα του χρόνου, να κατευθυνθεί στην προεδρία μεγάλων οργανισμών, εκεί όπου περισσεύουν τα μεγάλα λόγια και οι καλές προθέσεις, αλλά το έργο που παράγεται είναι κατ’ όνομα υπέρ των φτωχών και αδυνάτων, και στην ουσία κατ΄ εντολή και υπέρ του συμφέροντος των επικυρίαρχων του πλανήτη.
Στην εσωτερική διακυβέρνηση ο πρωθυπουργός, περίκλειστος από ένα κύκλο φίλων, εκ των οποίων οι περισσότεροι δεν έχουν περγαμηνές, ούτε καν ένσημα επιτυχούς δημόσιας παρουσίας, εναπόθεσε την διακυβέρνηση της χώρας στο …μνημόνιο... Μια διακυβέρνηση χωρίς φαντασία, χωρίς εναλλακτικό σχέδιο ανάπτυξης - μόνο πομφόλυγες περί πράσινης ανάπτυξης - χωρίς πρακτική αίσθηση των προβλημάτων και των λύσεων που επιδέχονται, μακριά από την συνεισφορά ψημένων στελεχών του, αυτών που στο παρελθόν είχαν αντιμετωπίσει κυβερνητικές φουρτούνες, έστω κι αν τώρα τους απαξιώνουμε συλήβδην , εξακολουθεί να πορεύεται εν αγνοία των προβλημάτων που συσσωρεύει.
Καταρράκωσε, άλωσε, ευτέλισε, έννοιες που ο ίδιος είχε εμβάλει στο πολιτικό λεξιλόγιο, και οι οποίες σηματοδοτούσαν ελπιδοφόρες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, όπως αυτό της «άμεσης δημοκρατίας», ας πούμε. Από την άμεση δημοκρατίας των διακηρύξεων της αντιπολίτευσης έφτασε στην πλέον παραθεσμική συμπεριφορά, να καταστήσει τους βουλευτές άκριτους ψηφοφόρους των «κατεπειγόντων» νομοσχεδίων που ο μοναδικός συνομιλητής της τρόικας, ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ετοιμάζει, ή μάλλον κατασκευάζει κατ΄ εντολήν της.
Λογική η χθεσινή έκρηξη των κυβερνητικών βουλευτών. Ήταν τόσο έκδηλη η οργή τους απέναντι στον Γ. Παπακωνσταντίνου, που ξάφνιασε ακόμη και τους δημοσιογράφους, που έχουν δει τα μάτια τους, την ώρα που περίμεναν έξω από την αίθουσα που συνεδρίαζαν οι κοινοβουλευτικοί τομείς Οικονομικών και Εργασίας του κόμματος.
Για πρώτη φορά καθ΄ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, ακούστηκαν τέτοιες κάθετες αντιρρήσεις και σκληρές φράσεις κυβερνητικών βουλευτών προς υπουργό της κυβέρνησής τους: «Όλα περνούν με την διαδικασία του κατεπείγοντος, ακυρώνεται η Βουλή, ακυρώνονται οι συνδικαλιστές, υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας», κατήγγειλε ο Βουλευτής Γ. Αμοιρίδης. «Να ψηφίζουν κατά συνείδηση οι βουλευτές και όχι με κομματική πειθαρχία. Η χώρα χρειάζεται σφιχτή διοίκηση και σφιχτή κυβέρνηση» τόνισε Β. Νασιώκας. «Με αυτά που κάνετε προκαλείτε κρίση εμπιστοσύνης των βουλευτών πρός την κυβέρνηση» προειδοποίησε ο Κ. Γείτονας. «Δεν μπορεί κάποιοι υπουργοί να λειτουργούν με τον φανατισμό νεοφώτιστου στον νεοφιλελευθερισμό», σάρκασε ο Ν. Σαλαγιάννης, για να συμπληρώσει: «Ποιος παίρνει επι τέλους αποφάσεις; Μπαίνει θέμα λειτουργίας των θεσμών, του κοινοβουλίου και της Δημοκρατίας, όταν καλούμαστε να ψηφίζουμε με το πιστόλι στον κρόταφο»(!) «Να καταργήσουμε τη δυνατότητα να υπογράφει μόνο ένας (σ.σ. Ο Παπακωνσταντίνου) για την επικαιροποίηση του μνημονίου απαίτησε ο Π. Κουκουλόπουλος». «Άλλο να δεχθείς τους όρους του τοκογλύφου και άλλο να δεχθείς τη λογική του τοκογλύφου» επισήμανε ο Β. Παπαχρήστος.
Ενδεικτικά τα ανωτέρω, παρμένα μέσα από καταιγίδα επικρίσεων, καταδεικνύουν πως το ΠΑΣΟΚ έχει εισέλθει σε κρίση αμφισβήτησης των στρατηγικών επιλογών της ηγεσίας και της εφηρμοσμένης πολιτικής του. Όπερ αποδεκτός μεν ο γιατρός της τρόικας, αμφισβητήσιμη δε η συνταγή του. Και η κρίση αυτή δεν αφορά τον κυβερνών κόμμα, τον πρωθυπουργό. Αφορά όλους μας στο μέτρο που κυβερνά και ο αποφάσεις του καθορίζουν τη ζωή μας…
Είθε ο κ. πρωθυπουργός να ενσκήψει κα να εντρυφήσει, για όσο διάστημα θα είναι πρωθυπουργός, στα πρακτικά προβλήματα της χώρας. Οι υψιπετείς στοχεύσεις περί ευρωπαϊκών ομολόγων και άλλων χαριστικών ρυθμίσεων, για τις οποίες εκλιπαρεί και εκτίθεται, δεν θα σώσουν την χαμένη μας ανάπτυξη, που κατά τα άλλα, και κατά τον ίδιο, είναι η μόνη λύση...
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=4383
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου